عاشقها کمتر درد میکشند
پزشکی>عشق مانند شکلات و کوکایین، منطقه پاداش مغز را تحریک میکند، به نحوی که افراد عاشق درد کم‌تری را تجربه می‌کنند. شاید برای بیمارانی که از دردهای مزمن رنج می‌برند، یک رابطه عاشقانه بهترین مسکن باشد
روابط انسانی، لمس شدن، مورد حمایت اجتماعی بودن و مانند آنها اغلب به نحو شگفت‌آوری شرایط فیزیکی و بدنی ما را تحت تاثیر قرار میدهند. تا جایی که در تجربه ما از درد، بیماری و مواردی از این قبیل دخیل میشوند و اغلب ناراحتی ما را کم می‌کنند. عاشق بودن هم یکی از این موارد است.
به گزارش نیوساینتیست، عشق و عاشق بودن می‌تواند منطقه‌ای از مغز را فعال کند که مانند یک مسکن عمل می‌نماید. شاید برای همین بسیاری از اشعار و نوشته‌های معروف، در سال‌های پایانی عمر نویسندگان یا سال‌های بیماری آنها، خطاب به کسی است که آنها دوستش داشته‌اند: چون این کار درد آنها را تسکین می‌داده است.
بر اساس این گزارش، شان مکی و همکارانش در دانشگاه استنفورد گروهی از دانشجویان را مورد مطالعه قرار دادند که ادعا می‌کردند حسابی عاشق هستند. از این دانشجویان خواسته شده بود عکس فرد مورد علاقه خود و عکس یکی از آشنایان خوش‌قیافه خود را با خود بیاورند. سپس در چند مرحله، مورد آزمایش قرار می‌گرفتند.
آنها باید مکعب‌هایی را حمل می‌کردند که دمایشان قابل کنترل بود. بنابراین با تغییر دما، مکعب‌ها باعث درد کم یا زیاد می‌شدند.
دانشجویان در مراحل اول، با درجات دمای متفاوت و در نتیجه دردآوری متفاوت، مکعب‌ها را نگه می‌داشتند و در همان زمان به تصویر فرد مورد علاقه یا آشنای خوش‌قیافه خود نگاه می‌کردند و به او فکر می‌کردند. در مرحله بعدی، آنها در حال حمل مکعب‌ها، مشغول بازی فکری معماهای کلامی می‌شدند که مطالعات پیشین ثابت کرده درد گزارش‌شده را کاهش میدهد.
در نهایت، مشخص شد که بازی فکری و فکر کردن به فرد مورد علاقه به یک اندازه تجربه درد را در افراد کاهش میدهد و فکر کردن به یک آشنای جذاب چنین تاثیر ندارد.
البته قرار نیست که با این یافته، عاشق شدن برای بیماریان تجویز شود، اما این یک واقعیت است که عاشق بودن، منطقه‌ای از مغز را فعال میکند که مرکز پاداش مغز است: همان منطقه‌ای که توسط مسکن‌ها، شکلات و کوکایین تحریک میشود.
منبع http://www.ravanpajooh.com
خود آگاهی
برای این که بتوانیم زندگی خوب و موفقی داشته باشیم باید مهارت ها و توانایی های مختلفی داشته باشیم. برای مثال باید بتوانیم استعدادها و نقاط قوت خود را به خوبی بشناسیم و آن ها را پرورش بدهیم، باید بتوانیم با دیگران ارتباط برقرار کرده و روابط خوب و صمیمانه ای با آن ها داشته باشیم، باید بتوانیم احساسات، آرزوها و خواسته های خود را بیان کنیم، مسائلی را که در زندگی با آن ها مواجه می شویم، حل کنیم، خوب تصمیم گیری کنیم و برای زندگی خود تصمیم های درستی بگیریم و بتوانیم وقتی دچار هیجان هایی مثل ترس، خشم، خجالت و یا غمگینی شدیم، با آن ها کنار بیائیم و آن ها را به شکل درست ابراز کنیم که به ما و دیگران صدمه نزنند. همه این ها، مهارت های لازم برای یک زندگی موفق را تشکیل می دهند. به عبارت دیگر"مهارت های زندگی"عبارتند از توانایی رفتار سازگارانه و مثبت که افراد را قادر می سازد تا به طور موثر با نیازها و چالش های روزمره برخورد نمایند". مهارت خودآگاهی"یکی از اصلی ترین مهارت های زندگی است که به آن احتیاج داریم.
مهارت خودآگاهی چیست؟
"من کیستم"
انسان همواره در جستجوی پاسخ به این پرسش است. برای یافتن پاسخ از کجا و چگونه شروع می کنید؟ بیشتر اطلاعاتی که در فعالیت های روزانه استفاده می کنیم، مربوط به خود است. این اطلاعات از تجربه های خاص زندگی ناشی می شوند. برای مثال"هنگام تنهایی احساس ناراحتی می کنم"؛"وقتی که در جمع خانوادگی هستم احساس آسایش و آرامش بیشتری می کنم". خودآگاهی به این معنی است که هر یک از ما چگونه به خود نگاه می کنیم و براساس نگاهی که به خود داریم، چه احساسی پیدا می کنیم.
شما چه میزان خود را می شناسید؟ ارزش ها و شایستگی های شما کدامند؟ از وجود خود خرسند هستید؟ دیگران شما را چگونه ارزیابی می کنند؟ آیا نظر دیگران برای شما اهمیت دارد؟ زندگی را چگونه تعریف می کنید؟ چه میزان با سختی های زندگی سازش می کنید؟
هرکسی برای جواب دادن به این گونه سوالات نیاز به داشتن آگاهی و دانش از خود دارد.
به عبارت دیگر خودآگاهی، توانایی شناخت و آگاهی از خصوصیات، نقاط ضعف و قوت، خواسته ها، ترس و بیزاری ها است. خودآگاهی یعنی آگاهی یافتن و شناخت اجزای وجود خود؛ شناخت اجزایی همچون خصوصیات ظاهری، احساسات، افکار و باورها، ارزش ها، اهداف، گفتگوهای درونی و نقاط قوت و ضعف خود. به عبارت ساده تر اطلاع از اینکه: شما از نظر ظاهری چه ویژگی هایی دارید؛ از نظر عاطفی در چه شرایطی هستید؛ آیا معمولاً گوشه گیر و منزوی هستید یا شلوغ و پر سر و صدا؛ چگونه به دنیا نگاه می کنید؛ چه افکار و باورهایی بر ذهن شما حاکم است و چه نگرشی نسبت به خود و دنیای اطراف تان دارید؛ ارزش های شما در زندگی کدامند؛ چه اهدافی را در زندگی دنبال می کنید؛ چه نقاط قوت و ضعف و یا چه ویژگی های مثبت و یا منفی دارید.
منبع http://www.ravanpajoh.com
خنده و خندیدن چه هست و په تاثیراتی دارد
خنده یک پاسخ فیزیولوژیک به شوخ طبعی میباشد. خنده از دو مولفه ژست ها و تولید اصوات تشکیل یافته است.
عضله صورت منقبض میشوند.عضله اصلی گونه که لب بالا را بلند میکند تحریک میشود.
اپی گلوت (مدخل حنجره) حنجره را بصورت نیمه بسته در می آورد بنابراین شما به نفس نفس می افتید.
در خنده های شدید غدد اشکی نیز تحریک میشوند.
کنترل عضلات بدن از دست شما خارج شده و بدن شل میگردد.
نشانه اعتماد به دیگران.
تقویت روابط اجتماعی.
اجتناب از درگیری و برخورد.
ایجاد صمیمیت.
خنده گویای پذیرش و تعاملات مثبت است.
خنده بیانگر و اثبات کننده عضوی از یک گروه بودن است.
افراد 30 برابر بیشتر در حضور جمع می خندند تا در تنهایی و بطور انفرادی.
خنده قابل سرایت است.
صدای خنده متشکل از آواهایی است که در هر 210 میلی ثانیه تکرار میشوند.
انسان ها بسته به اینکه در حضور چه فرد و یا افرادی هستند بطور متفاوتی میخندند.
مردها هنگامی که در کنار یکدیگر میباشند، با خندیدن دوستی و رفاقت خود را ابراز کرده و روحیه رقابت جویانه میان خود را تعدیل میبخشند.
حداکثر فرکانس صوتی که مردها قادرند با خنده تولید کنند 1200هرتز است، اما زنان قادرند فرکانسی تا 2000هرتز تولید کنند.
خنده همواره پس از مکث در پایان جملات و عبارات خنده دار روی میدهد.
کودکان 300بار در روز و بزرگسالان بطور متوسط 17 بار در روز می خندند.
80 درصد خنده ها در پاسخ به جوک و لطیفه نمیباشد. اغلب خنده ها در هنگام خداحافظی و یا خوشامد گویی و سلام کردن روی میدهند.
زنان 126 درصد بیشتر از مردان میخندند.
صدای خنده زنان آهنگین تر از صدای خنده مردان است.
خنده یک مکانیسم دفاعی و کنار آمدن با استرس، تحقیر، خجالتزدگی و درد است.
خنده باعث افزایش سطح انرژی بدن میگردد.
خنده باعث کاهش استرس و تنش روانی میگردد.
خنده باعث کاهش درد میگردد.
خنده باعث افزایش روحیه فرد و احساس خوب نسبت به خود داشتن میگردد.
خنده باعث بهبود کارکرد مغز میگردد. خنده باعث تحریک هر دو نیمکره مغز گردیده و در عملکرد آنها تعادل ایجاد میکند.
خنده باعث تقویت یادگیری و تمرکز میگردد.
خنده باعث کاهش تنش عضلانی میگردد.
خنده یک تمدد اعصاب و تکنیک تن آرامی رایگان و آسان است.
هنگام خنده فشار خون و سرعت ضربان قلب شما افزایش می یابد. اما بلافاصله پس از اتمام خنده فشار خون کاهش می یابد(کمتر از حد طبیعی)
خنده باعث تغییر رفتار ما میشود. پس از خنده ما بیشتر صحبت کرده وتماس چشمی و فیزیکی بیشتر برقرار میکنیم.
خنده باعث کاهش سطح هورمونهای استرس میگردد. این هورمونها که در هنگام تجربه استرس و خشم ترشح میگردند باعث سرکوب سیستم ایمنی بدن، افزایش پلاکت های خون و افزایش فشار خون میگردند.
خنده باعث تقویت سیستم ایمنی میگردد. خنده سلولهای T وB و گاما اینترفرون را افزایش میدهد.
منبعhttp://fa.parsiteb.com
